Mariusz Zadura - Chory na wyobraźnię 



kapodaster 2

e h C D
e h C D

Dawno już w mieście drwił z niego każdy      e a
Pośmiewiskiem był ludziom na co dzień        e a
Ot wariat – chory na wyobraźnię              C G C G
Wiecznie w drodze, spóźniony przechodzień    a H7
"Dokąd idziesz" – pytali go bliscy -         e a
"Z tego, bracie, to trzeba się leczyć"       e a
A on brał tekturową walizkę                  C G C G
I wychodził swym obrazom naprzeciw           a H7
Mówiąc

Idę tam, gdzie bezmiar błękitu               G D a e
Światłocienie cyprysów przy drodze           G D a e
Feerią barw każdy ranek rozkwita             C G C G
Chociaż wiem, że do celu nie dojdę           a H7 ||

Gdy malował – świat milkł jak zaklęty        e a
Kurczył się w skrawek płótna na ramach       e a
A on pieścił je, jak pierś kobiety           C G C G
W siedmiobarwnych tęcz kreskach i plamach    a H7
Kiedy skończył – wpatrywał się w ciszy       e a
By natchnieniem nasycić znów duszę           e a
A gdy już dał się marchandom wykpić          C G C G
Pił noc całą, by z brzaskiem wyruszyć        a H7
Mówiąc

Idę tam, gdzie bezmiar błękitu               G D a e
Światłocienie cyprysów przy drodze           G D a e
Feerią barw każdy ranek rozkwita             C G C G
Chociaż wiem, że do celu nie dojdę           a H7 ||